معنی نوعی اسکی سه‌بخشی

اسکی آزاد

تریو

آلتی چوبین برای سر خوردن روی برف، اسکی بازی

اسکی. [اَ] (ترکی، ص) قدیم. || کهنه. مندرس:
آن پسر پاره دوز شب همه شب تا بروز
بانگ کند چون خروز اسکی بابوش کیمده وار.
مولوی.

اسکی. [اِ] (اِخ) رجوع باسکیا شود.

اسکی. [اِ] (فرانسوی، اِ) آلت چوبین برای سریدن روی برف. پاچله.

اسکی. [اَ] (اِخ) یکی از طوایف ساکن آمل. (سفرنامه ٔ مازندران و استراباد رابینو ص 36).

اسکی زغره. [اَ زَ رَ] (اِخ) رجوع به اسکی زاغره شود.

اسکی کفری. [اَ ؟] (اِخ) موضعی در جنوب شهرزور.

اسکی لن. [اِ ل َ] (اِخ) اسکی لین. یکی از هفت تل شهر روم قدیم واقع در مشرق آن.

نوعی ورزش به‌صورت سُرخوردن روی برف، چمن، یا آب که با استفاده از وسایل مخصوص انجام می‌شود،

(اِ) [فر.] (اِ.) یکی از ورزش های زمستانی که با کفش و چوب مخصوص روی برف ایستاده سر می خورند.

کهنه 2- قدیم؛ 3-سابق

مزلاجه

Schi (m), Schilaufen

1204